ဆီမထည့္ႏိုင္တဲ့ တံခါးေၾကာင့္ ေၿခေထာက္ေတြ တအီအီ ဝင္လာၾက
သူတုိ႔မႈတ္ထားတဲ့ စကားလံုးေတြနဲ႔ပဲ ငါ့ကို ေဖာင္းကဲ ေဖာက္ၾက…။
အဲဒီလိုနဲ႔ပဲ နတ္ေတြကေတာင္ ကစားရမလို နားရမလို
(ငါလိုေကာင္အတြက္ကေတာ့ ေၿပာမေနနဲ႔ေတာ့..)
ေသခ်ာတာက ငါဟာ ေႏြေတြလို ေဆာင္းစား သတၱဝါမဟုတ္ဘူး
ေၿဖေဆးကိုင္ၿပီး ပြင့္ေပးမယ့္ ပဒိုင္းပန္းလည္းမဟုတ္ဘူး
ဒါေပမယ့္ ထားလုိက္ပါတယ္ ေမ့ထားလုိက္ပါတယ္…
ရွိသမွ် လင္းစရာေဝစရာေလးေတြကို ေသခိုင္းလိုက္ၿပီ
ဘယ္ေတာအုပ္မွာမွ သစ္ပင္နံပါတ္ေၿပာၿပီး အၿမစ္မခ်ခ်င္ဘူး
ေသာၾကာေန႔အခ်င္းခ်င္း အပ်င္းခံရရင္ … နာတယ္.
လွံတံက ေခၚလုိ႔မလုိက္ရင္လည္း ပင္အပ္ယူၿပီး လာမစိုက္နဲ႔
မင္းတို႔ ေက်နပ္ရင္ ငါလိုေၿမက နိမ့္ၿမဲ နိမ့္ေပးလုိက္မယ္
လၿပည့္ဝန္းကို ပိန္ခၽြန္းခၽြန္းထိုင္ၾကည့္ေနရရင္ပဲ .. ငါ့အတြက္ ၿဖစ္ပါတယ္။
တာရာမင္းေဝ
No comments:
Post a Comment