အပြင့္ကိုခူး
အဖူး ငါ့မွာ က်န္ေသးတယ္ …
အဖူးကို ဖ်က္
အခက္ ငါ့မွာ က်န္ေသးတယ္ …
အခက္ကို ခ်ိဳး
အရိုး ငါ့မွာ က်န္ေသးတယ္ …
အရိုးကို ႏွဳတ္
အငုတ္ ငါ့မွာ က်န္ေသးတယ္ …
အငုတ္ကို ပယ္ေရြ႕
မ်ိဳးေစ့ ငါ့မွာ က်န္ေသးတယ္ …
မနက္ျဖန္ဆုိ၊ ငါပင္ပ်ိဳသည္
ေဝစည္စိမ္းလွ်က္၊ သီးပြင့္ရြက္ႏွင့္
ခက္လက္ေဝဆာ၊ ေျမကမၻာမွာ
သာယာဝင့္လန္း၊ ေမတၱာဖ်န္းၿပီး
ငါ့လမ္း ငါေလွ်ာက္ေနဦးမယ္။
(ေဒါင္းႏြယ္ေဆြ)
ခဏကေလးဆိုၿပီး
ခရီးေ၀းထြက္သြားသူ...။
အေဖာ္ဆုိၿပီး
ထီးတည္းထားခဲ႔သူ ...။
ပ်ားရည္တစ္စက္နင္႔
၀မ္းပ်က္ေစခဲ႔သူ ...။
တကယ့္တကယ္ တြယ္တာသနား
လားလားမဟုတ္ ထိလႈပ္ႏႈိးခတ္
လမ္းၾကံဳျဖတ္ရံု
မုတ္သံုမ၀င္ မုန္တုိင္းဆင္ဆဲ
ဖြဲဖြဲေစြရြာ ရာသီဆိုးထဲက
ယာယီမိုးကေလး တစ္ခုပါပဲ...။
ေမာင္စိန္ဝင္း(ပုတီးကုန္း)
ေခၚမထားေပမယ့္
သြားသူက ကၽြန္ေတာ္ပါ
ခ်စ္သူအေဆာင္နံ ့သာေတာကို
ေမွ်ာ္ေမာကာေရႊရင္ထိတ္ပါလို႔
တိတ္တိတ္ကေလးလာ။
တကယ္ေတြ႔ရင္ေတာ့
ဘယ္ေန႔မွာဘယ္လိုလြမ္း
ဘယ္လမ္းမွာဘယ္လိုေစာင့္
ဘယ္ေထာင့္မွာဘယ္လိုေမွ်ာလို႔
ဘယ္လိုေနာ္ရင္ခုန္ခန္းကို
ေၿပာစမ္းမယ္စိတ္ကူးနဲ႔
ႀကည္နူးသလိုရင္မွာၿဖစ္ပါရဲ႕
ေမာင့္အခ်စ္မိသည္းညွာ
လာစဥ္ကေမာင့္အေတြး။
ေတြ႔မလားရယ္နဲ႔
ေန႔ျခားေမာင္လာရဲ႕
အေဆာင္မွာသူ႕ကိုမေတြ႔ေလဘု
သည္ေန႔ဆိုရွိတန္ေကာင္းပါရဲ့
ေခါင္းေမာ့ကာႀကည့္ဆဲမွာေပါ့
မိသည္းညွာေမာင့္အခ်စ္က
ဧည့္သစ္ေတြ အလွ်ိဳလွ်ိဳနဲ႔
ခြန္းႏႈတ္ခ်ိဳေပ်ာ္ဟန္ဖြဲ႔ေလေတာ့
လာခဲ့သူေမာင့္အမွားပါပဲ
တံခါးအေဆာင္၀ဆီက
ေနာင္တ အတန္တန္နဲ႔
အိမ္အၿပန္ကံ့ေကာ္လမ္းမွာ
ကံ့ေကာ္ပန္းေမာင္မမင္ေတာ့
ၿခံအ၀င္စံပယ္နံ႔က
သင္းပ်ံ႕လို႕ေမႊး...။
ေမာင္စိန္၀င္း(ပုတီးကုန္း)
ပန္းပြင့္ကို ကၽြန္ေတာ္မင္
ပန္းပင္ကို ကၽြန္ေတာ္ပ်ိဳး
ထံုနံ႔သာ ငံုကာဖူးခါမွ
လက္ဦးသူ... ခ်ိဳး။
အသီးကို ကၽြန္ေတာ္မင္
အပင္ကို ကၽြန္ေတာ္ပ်ိဳး
သီးကင္းငံု ေပၚကာထြက္ခါမွ
လက္ဦးသူ... ခိုး။
ပန္းအလွ ကၽြန္ေတာ္မင္
ပန္းပင္ကို ကၽြန္ေတာ္ပ်ိဳး
ပြင့္ခ်ိန္တန္ ရနံ႔႐ိုင္းနဲ႔
ပဒိုင္းပင္မ်ိဳး။
အခ်ိဳသီး ကၽြန္ေတာ္မင္
အခ်ိဳပင္ ကၽြန္ေတာ္ပ်ိဳး
သီးခ်ိန္တန္ တမာမ်ားလို
ခါးသည့္အမ်ိဳး။
ေရမေလာင္း ေပါင္းမသင္
ပန္းတစ္ပင္ပါလား။
မေမွ်ာ္ရဲၿပီဘု
ကံနည္းသူ ကၽြန္ေတာ္မို႔
ေတာ္သလိုပြင့္
သင့္သလိုဖူး
လက္ဦးသူခ်ိဳးခ်ိဳး
ျမတ္ႏိုးသူ ပန္ပန္
ကိုယ့္ထိုက္နဲ႔ ကုိယ့္ကံေပါ့
ကိုယ္တန္လွ်င္ ကုိယ္ပန္ရခ်ည္လိမ့္လို႔
ေျဖသိမ့္ကာ စိုးရိမ္စိတ္ႏွင့္
ရင္ထိတ္တကား။
ေမာင္စိန္၀င္း(ပုတီးကုန္း)
လြင္႕ေၾကြက်ဖို႕ေတာ႕
ပြင္႕မေနပါရေစနဲ႔ဘုရား။
သူခ်ိဳးႏိုင္ဖုိ႕ အခက္ေ၀
သူေနခိုဖို႕ အရိပ္ေပး
သူ႕ဘ၀မွာ အပူေတြေ၀းေစဖို႕
အစေတးခံေန...ေနလိုရဲ႕
သေၿပပင္အိုဘ၀နဲ႕
(တပည္႕ေတာ္)ရွင္ရပါေစသား။
ေမာင္စိန္၀င္း(ပုတီးကုန္း)
ပန္းပြင္႔တယ္ဆိုတာ
သဘာ၀ပါခင္။
အလွၾကည္႔ခံခ်င္လို႔
ပန္ဆင္ပါေစရည္စူးျပီး
ဆူးပြင္႔မဆင္။
ခင္ၾကိဳက္ရင္ အညွာကိုခ်ိဳး
ျမတ္္ႏိုးေတာ႔ ပန္ခ်င္ပန္
မပန္ခ်င္ ခင္မၾကိဳက္ေတာ႔လည္း
ပစ္လိုက္ေပါ႔ေနာ္..ခင္
ဆင္ခ်င္မွဆင္ပါေတာ႔။
မခင္လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္
မဆင္လို႔ပဲပစ္ပစ္
ခင္သြားရင္ ရနံ႔ေပး
ခင္ေမႊးရင္ေပ်ာ္႐ႊင္လို႔
ခင္မျမင္ ခင္မၾကည္႔ေပမယ္္႔
ခင္သိရင္ တို႔ေက်နပ္ပါရဲ႕
႐ြက္ခ်ပ္စို ၾကိဳအၾကားမွာပဲ
ပြင္႔သြားတာေပါ႔။
ေမာင္စိန္၀င္း(ပုတီးကုန္း)
တစ္သက္တစ္ခါ
တစ္လႊာတစ္႐ြက္
တစ္ခက္တစ္ပြင္႔
ငံုအဆင္႔မို႔
ရင္႔လို႔ပဲ၀ါ၀ါ
ညွာတံပဲျပဳတ္ျပဳတ္
ျဖဳတ္ခနဲပဲေၾကြေၾကြ
ေျမမွာပဲေရာက္ေရာက္
ဖြဖြကေလးေကာက္လို႔
ပန္းေျခာက္ေလးပဲဲျမတ္ႏိုးမယ္။
ေမာင္စိန္၀င္း(ပုတီးကုန္း)
