``အလကၤာရ´´ ဟူေသာ ပါဠိဘာသာ
မွ`` အလကၤာ´´ဟူေသာ စကားတစ္ရပ္
ဆင္းသက္လာသည္။တန္းဆာဆင္ျခင္း
ဟု အနက္ရသည္။ပ်ိဳရြယ္သူ မိန္းမ
ငယ္ကေလးတစ္ေယာက္အား ႐ိုး႐ိုး အ
၀တ္အစားျဖင့္ လွပေစရန္ဆင္ယင္ထား
သည္ထက္ လက္ေကာက္၊လက္ၾကပ္၊ပုတီး၊ နားေတာင္းစသည္ျဖင့္ တန္းဆာ
ဆင္ထားပါက ပိုမို၍ၾကည့္ေကာင္းလာ၊
ႏွစ္သက္စဖြယ္ ျဖစ္လာသည္မွာ အမွန္
ပင္ျဖစ္သည္။
ထိုကဲ့သို႔ပင္ ကဗ်ာအရာ၌လည္း ႐ိုး
႐ိုးစကားလံုးမ်ားကိုနားေထာင္၍ေကာင္း
ေအာင္၊သုတိသာယာေသာစကားလံုး
ကေလးမ်ားျဖင့္ညႇပ္ကာ တန္းဆာဆင္
ထားပါက အထူးႏွစ္သက္ဖြယ္ ျဖစ္လာ
သည္။ ကဗ်ာ၏ အဆင္တန္းဆာကို
အလကၤာဟု ေခၚသည္။ အလကၤာတြင္ -
(က) သဒၵါလကၤာရႏွင့္
( ခ ) အတၳာလကၤာရ ဟူ၍ ႐ွိသည္။
( က )သဒၵါလကၤာရမွာ သဒၵါ၏ အဆင္
တန္းဆာျဖစ္၍
( ခ )အတၳာလကၤာရမွာ အနက္အဓိပၸါယ္
တို႔၏ အဆင္တန္းဆာ ျဖစ္သည္။
( က ) သဒၵါလကၤာရ ( ၁၀ )ပါး႐ွိသည္။
၄င္းတို႔သည္ ကဗ်ာ့ဂုဏ္ျဖစ္ေသာ
ေၾကာင့္ ``ဂုဏ္( ၁၀ )ပါး´´ဟူ၍လည္း
ေခၚဆိုၾကသည္။
ထိုဂုဏ္( ၁၀ ) ပါးမွာ......
( ၁ ) သိေလသဂုဏ္
( ၂ ) မဓုရတာဂုဏ္
( ၃ ) သမတာဂုဏ္
( ၄ ) သုခုမလတာဂုဏ္
( ၅ ) ကႏၲိဂုဏ္
( ၆ ) ပသာဒဂုဏ္
( ၇ ) အတၳဗ်တၱိဂုဏ္
( ၈ ) ျသဇာဂုဏ္
( ၉ ) ဥဒါရတာဂုဏ္ ႏွင့္
(၁၀)သမာဓိဂုဏ္တို႔ ျဖစ္ၾကသည္။
( ၁ ) သိေလသဂုဏ္
••••••••••••••••••••••••
(သိေလသ=တြဲသည္၊ကပ္သည္)
အခ်င္းခ်င္းတူသည့္ အကၡရာတို႔ကို
ဆင့္ကပ္ ပူးတြဲ ယွဥ္ဘက္၍ စပ္ဟပ္ စီ
ကံုးထားသည္ကို ေခၚ၏။ ဥပမာ -
``ရႊင္ရႊင္ပ်ပ်၊ ကက သီသီ
ခ်ီခ်ီ ျကဴးၾကဴး၊ ထူးထူး ဆန္းဆန္း
ရႊန္းရႊန္း ၿဖိဳးၿဖိဳး....´´ ဟူ၍ ဖြဲ႔ဆိုလ်ွင္ ``သိေလသဂုဏ္ ´´ ေျမာက္ပါသည္။
႐ွင္မဟာရ႒သာရ၏ `ဘူရိဒတ္လကၤာ´ ႀကီးတြင္.....
``ကလ်ာငါးခု၊ၾကာ၀တ္စုသို႔
ႏုႏုထြတ္ထြတ္၊မြတ္မြတ္ေမြ႔ေမြ႔
ေျမ့ေျမ့ေခ်ာေခ်ာ ၊လြန္လွေမာ၍
ရင္ေၾကာစိမ္းစိမ္း၊႐ွိမ္း႐ွိမ္းရႊန္းရႊန္း
လန္းလန္းလတ္လတ္၊စြတ္စြတ္ေစြးေစြး
ျမရိပ္ေျပးလ်က္၊ငယ္ေသြးငယ္ရည္
ခံုခ်ည္ထပ္ထပ္၊ေရႊနကပ္သို႔
လွပ္လွပ္ခ်က္ခ်က္၊ၿပိဳးၿပိဳးျပက္လွ်င္
လက္လက္လင္းလင္း၊၀င္း၀င္းေျပာင္ေျပာင္
ကိုယ္ေရာင္တခဲ၊႐ိုး႐ိုးရဲတည္......´´ဟူ
ေသာ အဖြဲ႔ကို ေလ့လာႏိုင္ပါသည္။
( ၂ ) မဓုရတာဂုဏ္
•••••••••••••••••••••••
( မဓုရတာ=ပ်ားအရသာကဲ့သို႔ ခ်ိဳျမေသာ )
မဓုရတာဂုဏ္ဆိုသည္မွာ အကၡရာ
တစ္မ်ိဳးတည္းကို ထပ္ကာ ထပ္ကာ ပါ႐ွိ
ေလေအာင္ စိီကံုးစပ္ဆိုသည္ကို ေခၚ၏။
ဥပမာ....
``ေရႊေက်ာင္းစၾကႍ၊ေရႊကမ္းယံ၌
ေရႊျခံရံ၀န္း၊ေရႊပင္ပန္းကို
ေရႊကြၽန္း႒ာန၊ေရႊ၀မင္းေန....´´ဟူ၍
`ေရႊ´အကၡရာတစ္လံုးတည္းကို အထပ္
ထပ္ စပ္ဆိုထားသည္။
``ျမတ္မ်ိဳးျမင့္မွန္၊က်င့္ထိုက္တန္၍
ရြယ္ရန္ရည္ရွင့္၊ဆင္တိုင္းတင့္သား
နတ္ႏွင့္ႏႈန္းႏွမ္း.....´´ဟူေသာအဖြဲ႔ကို
ၾကည့္ပါ။ ``ျမတ္မ်ိဳးျမင့္မွန္၊ ရြယ္ရန္ရည္
႐ွင့္၊နတ္ႏွင့္ႏႈန္းႏွမ္း´´ဟူ၍ `မ၊ရ၊န အကၡရာမ်ား ထပ္ကာ ထပ္ကာ ပါေသာ
ေၾကာင့္ `မဓုရတာဂုဏ္´ေျမာက္ပါသည္
။
( ၃ )သမတာဂုဏ္
•••••••••••••••••••••
( သမတာ=ညီမ်ွစြာေသာ )
အကၡရာတို႔ကို ကာရန္အတူ၊အညီ
အမ်ွ စပ္ဆိုရသည္ကို ေခၚသည္။
``ေလာင္းနတ္ေဒ၀ါ.....
ေကာင္းျမတ္ေထြရာ....´´ဟူေသာ အဖြဲ႔
သည္၄င္း၊
``႐ူးမွ ျမတ္ေတာ့သည္ဘုရား၊
ကူးမွ ခတ္ေတာ့သည္ဘုရား၊
ထူးမွ တတ္ေတာ့သည္ ဘုရား...´´ဟူ
ေသာ အဖြဲ႔သည္၄င္း``သမတာဂုဏ္ ´´
ေျမာက္ပါသည္။
( ၄ )သုခုမာလတာဂုဏ္
••••••••••••••••••••••••••••
(သုခုမ=ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔ေသာ+လတာ=အစဥ္)
ၾကမ္းတမ္းေသာ ဓနိတအကၡရာမ်ား
ကို မသံုးပဲ သိမ္ေမြ႔ေသာ သိထိလအကၡ
ရာမ်ားျဖင့္သာ ဖြဲ႔သီျခင္းကို ေခၚပါသည္။
``ဘုရားလူ႔ဘ၊မုနိႏၵလ်က္
မိန္းမေယာက္်ား၊လူ႔စကားျဖင့္
မၾကားစေကာင္း၊မဆိုေတာင္းကို
အေၾကာင္းေဆာင္ေသြး၊ဆိုတံုေသး႐ွင့္....´´ဟူေသာအဖြဲ႔တြင္ ဓနိတ အကၡရာမ်ား အနည္းအက်ဥ္းသာ
ပါေသာေၾကာင့္ ``သုခုမာလတာဂုဏ္´´
ေျမာက္ပါသည္။
--------------------------------------------------------
ဓနိတအကၡရာမ်ား(ျပင္းထန္စြာ ရြတ္
•••••••••••••••••••••
အပ္ေသာ အကၡရာမ်ား)
``ခ၊ဃ၊ဆ၊စ်၊႒၊ဎ၊ထ၊ဓ၊ဖ၊ဘ´´ဟူ
ေသာ အကၡရာ ၁၀ လံုး။
သိထိလအကၡရာမ်ား( ျဖည္းျဖည္းညႇင္း
••••••••••••••••••••••••
ရြတ္အပ္ေသာ အကၡရာမ်ား )
``က၊ဂ၊စ၊ဇ၊ဋ၊ဍ၊တ၊ဒ၊ပ၊မ´´ဟူေသာ
အကၡရာ ၁၀ လံုး။
No comments:
Post a Comment